تغییر اقلیم

دسترسی به آب کافی و مناسب اگرچه از دیرباز چالشی همیشگی پیش روی مردمان هر سرزمین بوده است، اما ماندگاری و پایایی تمدن‌های کهن، نشان‌دهنده‌ی سطحی عالی از سازگاری و تطبیق نیازها با منابع در دسترس به شیوه‌ای خلاقانه و مبتکرانه بوده است. با این وجود با ورود فناوری‌های جدید در چند دهه‌ی گذشته و ترقی ظرفیت‌های علوم و مهندسی آب چه در حوزه­ی انحراف و مهار آب‌های سطحی و چه در بخش استخراج و بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی، تعادل گذشته برهم خورده و با پیشی گرفتن مصارف از منابع، چالش‌های جدیدی از مسائل آبی پدیدار گشته است.

بدون شک، رفتار گذشتگان ما در بهره‌برداری و مصرف به اندازه­ ی منابع آبی، برگرفته از خرد و فهم صحیحی بود که در ارتباط با ظرفیت‌ها و رفتارهای طبیعت پیرامون خود داشتند. دانشی که با تکبر ناشی از وسعت توانایی‌ها و فناوری‌های نوین، در طی دهه‌های گذشته اندک‌اندک رو به فراموشی رفت تا آنجایی که پیامدهای این غفلت یکی پس از دیگری آشکار گردید و لزوم دوباره­ ی ارتقای آگاهی، حساسیت و مهارت‌های بهره‌برداری صحیح از منابع آبی را در میان عموم مردم، گروه‌های بهره‌بردار، مدیران و سیاست‌گذاران و … آشکارتر از پیش ساخت. بی‌تردید، طرح ملی دانش‌آموزی نجات آب “داناب” از موفق‌ترین حرکت‌های صورت گرفته در این رابطه است که با اجرای یکپارچه در طول ۱۰ سال گذشته  کشور با کمک بدنه­ ی فرهیخته‌ی نظام آموزش‌وپرورش به ارتقای سواد آبی در میان دانش آموزان متوسطه اول تحصیلی پرداخته است.

با توجه به سابقه­ ی استمرار پیشبرد طرح داناب؛ به‌منظور شکوفایی هرچه بیشتر و پرهیز از تکرار و یکنواختی در اجرای طرح در طی سال‌های مختلف، از سه سال گذشته هرسال موضوعی محوری نیز به‌منظور تمرکز آموزش‌های سواد آبی در نظر گرفته می‌شود. بدین ترتیب موضوع سیلاب به‌عنوان موضوع محوری سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ و ارزش آب برای سال تحصیلی گذشته مورد تمرکز قرار گرفت.

اما در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰؛ با توجه به خشکسالی‌های گسترده در نقاط مختلف کشور در ماه­‌های اخیر، پس از دو سال با بارش بیشتر از نرمال و وقوع سیلاب در برخی از استان­ ها، لزوم توجه به مسئله تغییر اقلیم و ابعاد مختلف تاثیر آن بر منابع آبی، دو چندان گردیده و از این رو، این موضوع، در کانون آموزش­ های آبی طرح سواد آبی قرار گرفت.